Paweł Palcat

Opowieść o rozstawaniu się z najważniejszą osobą w życiu każdego człowieka - z matką. Głęboko osobiste, przekraczające wszelkie konwencje i konwenanse, boleśnie szczere wyznanie Pawła Palcata, który organizuje żałobną ceremonię, aby tym lepiej przyjrzeć się urodzie życia.

Piotr Kanikowski, 24legnica.pl: Podczas tego wieczoru można odreagować to trudne do zniesienia milczenie, ocierać z Palcatem łzy i śmiać się, bo – wbrew ciężkiemu tematowi – jest w tym monodramie niejedna okazja do śmiechu, niejeden żart. […] „Maraton/Tren” trwa 70 minut. Te 70 minut należy w całości do Pawła Palcata, który jest sam na scenie, przykuwa uwagę, hipnotyzuje jak kobra i dozuje adrenalinę. Schodząc jednak stromymi schodami ze Sceny na Strychu nie sposób nie myśleć o sobie i o swoich doświadczeniach ze stratą. Na tym polega siła tego projektu.

Grzegorz Żurawiński, Legnicka Gazeta Teatralna @KT: Paweł Palcat po raz kolejny stanął przed publicznością w trudnej sztuce monodramu. Wcielając się przed laty w bohaterkę „Roxxy 2Hot” (spektakl nadal jest grany!) udowodnił, że potrafi i ma niezbędną do tego energię oraz uwodzicielską sceniczną charyzmę. Tam wykonywał jednak jedynie efektowne zadanie aktorskie z pogranicza sztuki i rozrywki. W autorskim „Maraton/Tren” podjął się jednak rzeczy nieporównywalnie trudniejszej i obarczonej najwyższym ryzykiem. Balansował na samobójczej granicy emocjonalnego ekshibicjonizmu. Kroczył po bardzo cienkiej linie. Nie spadł i wygrał. Obronił się talentem, determinacją i ciężką pracą.

Magda Piekarska, Gazeta Wyborcza Wrocław: Przyznam, że mam z tym przedstawieniem problem. Mimo licznych zabiegów, po które sięga Palcat, żeby nabrać dystansu do opowieści, nie mogłam uwolnić się od wrażenia, że uczestniczę w czymś, co przekracza ramy teatru - głęboko intymnym wieczorze zwierzeń. Jednym z tych, na które możemy sobie pozwolić jedynie wobec osób nam najbliższych, które okażą się wyrozumiałe i współczujące wobec naszych słabości, rozpaczy, płaczu i krzyku.