Robert Urbański

Przedostatni legnicki spektakl Lecha Raczaka (1946 – 2020), legendy polskiego teatru alternatywnego, współtwórcy i wieloletniego szefa Teatru Ósmego Dnia. Fabuła tej teatralnej wyprawy w przeszłość dzieje się tuż po zakończeniu drugiej wojny światowej. Do opustoszałej kamienicy gdzieś na Dolnym Śląsku wprowadzają się nowi lokatorzy – Polacy, którzy zjechali tam z każdego zakątka zniszczonej ojczyzny. Jedno z mieszkań jest jednak na głucho zamknięte i nie można się do niego dostać… Rozpoczyna się zbiorowe śledztwo, którego finał jest wielką niewiadomą.

Przedstawienie Raczaka i legnickich artystów zostało przygotowane specjalnie do prezentacji w plenerze – pokazane premierowo w przestrzeni między ponadstuletnimi kamienicami w Legnicy, gdzie mogło być oglądane niczym występ wędrownej trupy w dawnych wiekach, z muzyką na żywo, tańcem i piosenkami, odwiedziło później jeszcze place i podwórka kilku dolnośląskich miast i miasteczek. Na dziedzińcu Zamku Piastowskiego zyskuje jeszcze bogatszy historyczny kontekst, wpisując się w wielowiekową tradycję miasta i widowiskowo ją ożywiając.

 Plenerowa premiera na legnickim podwórku przy ul. Roosevelta, parokrotnie przerywana śmiechem i oklaskami, zakończyła się brawami bitymi na stojąco. Widzowie, a było ich dwukrotnie więcej, niż byłby w stanie pomieścić budynek legnickiego teatru, siedzieli, stali i wyglądali z okien okolicznych budynków […]. Zapewne dziwili się, że teatr nie był nudą dla wykształciuchów i wybranych, gdy obejrzeli barwną, widowiskową realizację z muzyką, śpiewem, odrobiną dolnośląskiej historii i nostalgii oraz sporą dawką humoru. Ale też z satyrycznymi szpilkami nakłuwającymi świat manipulowany przez telewizję.

Grzegorz Żurawiński, @kt – Legnicka Gazeta Teatralna