Wodewil Liegnitz albo ostatnia noc Republiki Weimarskiej

Zabieramy Państwa w podróż do roku 1933. W prowincjonalnym mieście Liegnitz działa wówczas teatrzyk wodewilowy „Pałac Walhalla”. Działa z trudem, bo repertuar trąci myszką, publiczność nie dopisuje, a w kasie pustki. Pewnego dnia w tym podupadającym przybytku pojawiają się – zupełnie niespodziewanie – gwiazdy berlińskiego kabaretu, co jest jak wybuch wulkanu. W gąszczu ambicji, pretensji i zaszłości zaczynają się dziać rzeczy tajemnicze i niepokojące. Na dodatek codzienność staje się coraz bardziej mroczna – do drzwi puka rosnąca w siłę hitlerowska rewolucja...

 

W upiornie śmiesznym, a chwilami dotkliwie przerażającym, granym z przytupem, że aż iskry lecą musicalu Łukasza Czuja [...] władza chce zamykać teatr, świat brunatnieje, rzekomi przyjaciele mogą okazać się zdrajcami. Zabawa jest na fest, tyle że przedstawienie niebezpiecznie bliskie rzeczywistości.  […] Siedemnastoosobowy zespół aktorek i aktorów potrafi wzniecić cały ten zgiełk, w czym pomaga świetna choreografia Pauliny Andrzejewskiej-Damięckiej i mocna zróżnicowana w nastrojach muzyka Marcina Partyki, chyba najbardziej rozbudowana w jego dorobku. Michał Chludziński zrobił to, w czym jest niezrównany, czyli połączył w tekstach songów humor z ostrością i delikatnością w dziwną jedność, w dodatku wraz z Partyką sprawił, że z „Wodewilu Liegnitz”, jak na porządny musical przystało, wychodzi się nucąc pod nosem zapamiętane kawałki. Są bowiem w potężnym widowisku hity pełną gębą. Gdy w lepszych czasach ukaże się płyta z piosenkami z przedstawienia, pierwszy pobiegnę ją kupić.

Jacek Wakar, JacekWakar.pl

 

 

 

 

   

Spektakl bierze udział w 30. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie

 

scenariusz: Robert Urbański

reżyseria, współpraca dramaturgiczna: Łukasz Czuj

teksty songów i piosenek: Michał Chludziński

muzyka: Marcin Partyka

scenografia i kostiumy: Łukasz Błażejewski

choreografia: Paulina Andrzejewska–Damięcka

kamera: Karol Budrewicz / Bartosz Bulanda

asystentka scenografa: Natalia Cikowska

przygotowanie wokalne aktorów: Andrzej Janiga, Damian Zyber

 

Magda Biegańska - Koloriana Funkel, artystka „Walhalli” 

Katarzyna Dworak - Martina „Mimi” Paukenschlag, szefowa kabaretu Berlińskie Syreny

Aleksandra Listwan - Veronika Lenz, artystka „Walhalli”

Ewa  Galusińska - Brunhilda „Bruni” Darm, artystka Berlińskich Syren

Anna Chorostecka  - Bettina Marmor, policjantka

Anna Sienicka - Heike Schmatz, artystka Berlińskich Syren

Zuza Motorniuk - Lorelei „Lili” Krumm, artystka Berlińskich Syren

Anita Poddębniak - Petronella Strumpf, krawcowa teatralna

Magda Skiba - Aureola Ganzfertig, bezrobotna nędzarka

Małgorzata Urbańska - Gertruda Prukvel, urzędniczka z magistratu

Bogdan Grzeszczak - Sigismund Freiherr von Pumpenschloss, major w stanie spoczynku

Mateusz Krzyk - Leopold Kitzler, artysta „Pałacu Walhalla”

Łukasz Kucharzewski - Joseph Silbermann, Żyd z Polski

Paweł Palcat - Klaus Borschtsch, rozbitek życiowy

Arkadiusz Jaskot - Cornelius Strumpf, syn Petronelli, członek SA

Jakub Stefaniak -  Adalbert Kapsel, akompaniator żigolak

Paweł Wolak - Kapitan Baldur (Hermann August Wolfengurgel), antreprener „Pałacu Walhalli”

 

Muzyka na żywo:

Damian Zyber - pianino, syntezator
Michał Chadam - saksofon, klarnet
Paweł Lisiecki - gitara
Anna Pawłowska - kontrabas, gitara basowa
Paweł Kurek - perkusja


Inspicjent/sufler: Mariusz Sikorski